Հորթը
Օրը թեքվում է դեպի մայրամուտ,
Հովերն են խաղում ձորալանջն ի վար,
Երկարում են խիտ ստվերներն անփույթ
Եվ կամաց-կամաց խառնվում իրար:
Մի հորթ է նստել թեք ձորալանջին,
Թփերում կորած կածանի վրա,
Կարծես քանդակված մի տերև լինի
Մոր լեզվի հետքը ճակատին նրա:
Խոնավ սևահողն իր խոնավ դնչին,
Թփի տակ նստել, որոճում է լուռ…
Մասրենու մի ոստ կպել է պոչին
Եվ թվում է, թե էլ չի պոկվելու:
Ականջի մեկը կախել է մի քիչ,
Իսկ մեկով ինչ-որ ձայներ է որսում,
Կախ ականջի տակ, կիսախուփ աչքից
Արցունքի բարակ առուն է հոսում:
Կանաչ փրփուր է կաթում շրթունքից,
Եվ կանաչել է լեզուն բերանում…
Իսկ աչքից բխած առվի ակունքին
Մի ճանճ է իջել ու չի հեռանում:
Մորթն է թրթռում, երբ ճոճվող թփի
Տերևը հանկարծ քսվում է նրան,
Եվ թրթռում է մորթի հետ նրբին՝
Ծաղկած մասրենու ստվերը վրան…
Հորովելներ են ոլորվում դաշտին,
Սարերի վրա գառներ են մայում…
Մանկության աչքեր, դուք եք այդ հորթին
Մասրենիների արանքից նայում:
Հարցեր և առաջադրանքներ՝
1.Բառերը էլ. բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր:
Ձորալանջ – Ձորը եզերող լեռան լանջ
անփույթ – Անուշադրությամբ կատարված
կածան – Ոտքի նեղ ճանապարհ, արահետ, շավիղ
որոճալ – Կերածը բերանը ետ բերելով կրկին ծամելով մանրացնել ու կուլ տալ
հորովել – Վարելիս երգվող երգ, որի մեջ կրկնվում Է <<հորովել>> բառն իբրև հանգերգ
2.Նկարագրի՛ր հորթին ըստ բանաստեղծության:
Հորթը փոքր էր, Դունչը թաց մի ականջը կախ, մյուսը ցից։
Մի աչքից արցունք էր հոսում և լեզուն կանաչել
3.Նկարագրի՛ր հորթին շրջապատող բնությունը:
Հորթը պարկած էր լեռան լանջին ձորի մոտ, Այդտեղ, աճում էին մասրենիներ ու մի գեղեցիկ արահետ։
4.Բացատրի՛ր հետևյալ փոխաբերությունները՝
ա. Հովերն են խաղում ձորալանջն ի վար – քամին փչում է լեռան եզրին, ներքև դեպի ձոր
բ. Հորովելներ են ոլորվում դաշտին – երգը տարածվել է ամբողջ դաշտով։
5.Բանաստեղծության մեջ արտահայտված զգացումը մեկ բառով ինչպես կանվանես:
Ինձ՝ թվում է որ հեղինակը կարոտում է։